سیب

حوّا دستش را به طرف او دراز کرد و گفت: بیا. سیب بخور! آدم گفت: ولی آخر خدا .... حوّا لب او را با بوسه ای بست و با ناز گفت: تو را به خدا ... بیا بخوریم دیگر! آدم مردّد شد. بوی گس سیب و طعم تازه ی بوسه او را مسحور کرده بود. درنگی کرد. و سیب را به دهان برد.

رنگ های تلخ و ترش و شیرین در سر او چرخیدن گرفت. چرخید و چرخید و چرخید ... و چون چشم باز گشود، بر زمین بودند.

حوّا با چشمانی بهت زده و نگاهی بغض آلود عذرخواهانه زبان گشود: ولی ... من.... آدم لبان او را با بوسه ای بست. سیب را دو نیم کرد. دستش را به طرف او دراز کرد و گفت: بهشت به جهنّم! ولنتاینت مبارک!



پی نوشت:
با پوزش از کتاب مقدّس و کمپانی اپل مکینتاش به خاطر نقض کپی رایت