استاد «جوشو» از راهبی که برای اولین بار در تالار مراقبه می دید، پرسید:
«آیا پیش از این تو را این جا دیده ام؟»
راهب گفت: «نه استاد، مرا ندیده اید».
جوشو گفت: «پس پیاله ای چای بنوش».
آنگاه از راهبی دیگر پرسید: «آیا قبلا تو را این جا دیده ام؟»
«بله استاد، مسلّما.»
جوشو گفت: «پس پیاله ای چای بنوش».
لختی بعد، راهبی که سرپرست تالار بود از جوشو پرسید:
«چرا شما با هر پاسخی که به سوالتان می دهند، چای تعارف می کنید؟»
استاد ناگهان با فریاد پرسید:
«عجب! تو هنوز این جایی؟»
«البته استاد!!»
«پس بیا پیاله ای چای بنوش».
۳ نظر:
az inke be in ketabe besiar gashang va ziab va begole khodemon bahal dast peyda kardi khoshhalam...
in ketab kheyli gashangeeeeeeeeee
man ye gesmataeesho ye sal pish khondam....ketabie ke bedarde hame jor adami mikhoreeeeeeeee
salam!
webloget ro mikhoonam
baaaad niisst!! (age khasti bia taiidie begir! :) )
valla man az zen ye tarif kolli dige soragh daram ke kheili malmoostare!
vaght nashod saresh BAHS konim ;)
kheili jaleb bood, kam pish miad inghadr ba ye neveshte hal konam :D
ارسال یک نظر